Grashoppeorkesteret stemmer fiolinane for kvelden
Alltid om kvelden, då ingen ser dei
Dei let seg sjenera dei stakkars hoppefiolinistane
Ikkje som myggblåserekkja, som dei trengjer seg på og tenkjer ikkje
på sine surtstemte tonar og sitt likestemte publikum
Grashoppefiolinar syng i natta
Så dei kan sleppe applausen frå dei såvande tilhøyrarane
onsdag, februar 18, 2009
måndag, juli 14, 2008
Eit innlegg til ære for Jon
Helsa være den som hugsa
Når vi vann og når vi juksa
Framand lukt
Framnad mann
Framand frukt
Framandt Land
Framand vert ikkje den som heimen hugsa
Helsa vere den som gøymde
Minner gode, minner løynde
Framand lukt
Framnad mann
Framand frukt
Framandt Land
Framand vart ikkje den som ei heimen gløymde
Når vi vann og når vi juksa
Framand lukt
Framnad mann
Framand frukt
Framandt Land
Framand vert ikkje den som heimen hugsa
Helsa vere den som gøymde
Minner gode, minner løynde
Framand lukt
Framnad mann
Framand frukt
Framandt Land
Framand vart ikkje den som ei heimen gløymde
fredag, desember 28, 2007
tysdag, november 13, 2007
Skrivepress
Eg sit i eit vakuum og kjenner det ubarmhjertige presset. Det kjennest som om hovudet straks vert omforma til ein liten våt flekk på veggen bak meg. Ein kan jo sjølv tenkje seg at ein person under slikt press må stride meir enn andre for å halde på fatninga. Berre sjå på meg. Her ligg eg på pulten min, med beina oppetter veggen og hovudet i nitti graders vinkel utfor kanten på motsett side. Mesteparten av håret mitt ligg nok på golvet under pulten. Slik artar livet seg for ein gymnasiast, eller student, om du kan kalle meg det.
I bakhand for denne situasjonen eksisterar det ein fire timar og tjueto minutt lang periode av mitt liv. Denne perioden tok eg flittig i bruk ved å stire intenst på eit ark med nokre besynderlig lite engasjerande skribleriar på. Ei rekke spørsmål vert lufta i samband med eit hefte, som moglegvis kan ha vorte henta frå langbordet i sekstiårsdagen til Vidar Teisen. Joda, her står det mykje om ”glede”. Orda haglar over meg som skot frå ei haglebørse. Som om ikkje inspirasjonen var skadeskutt frå før.
Det er altså slike situasjonar som skal avgjere mine kvalitetar som skribent. Det er på denne måten det norske skulesystemet skil mosen frå ugla og hjernen frå barken. Eg leikar med tanken på ulike funksjonar skulen kunne hatt. Ein kunne jo tenkje seg at det norske skulesystemet fungerar på same måte som eit forskingsinstitutt. ”Konklusjon av eksperiment nr 115: Eleven ser ut til å gjere framgong innan essayskriving. Neste veke: skriving under vatn. Hypotese: Me skal teste om elevens skriveferdighetar er dei same på 240 meters djup. Båten går klokka fire, ta med, skrivesaker, dykkarmaske og godt humør. Elevar vert utdelt ved kaien.”
Nei, hadde det no enda vore så vel. Då hadde me i det minste hatt noko å skrive om. Det finst jo mykje artig der nede på havbotnen. Me kunne skreve artige historier om skipsvrak og sjøpølser. Kanskje hadde me fordjupa oss i blæretang eller skreve lange feature-artiklar om det spanande algelivet. Det nyttar nok ikkje å tenkje slik, til og med sjøgras er grønare på den andre sida. Me hadde vel berre vorte forstyrra av alle fiskane. Menneske er jo så glad i fisk. Men ein stad går nok grensa for kor glad i fisk me bør vere. Eg las ein gong om ein tolv år gammal gut som hadde drepe og valdteke ei nise. Kven er det som skriv om noko slikt?
Ein bør moglegvis ikkje trykkje i avisa alt som naboen eller kongehuset driv med. Men kva skal dei då gjere når avisa ikkje har noko betre å skrive om? Sportsavisene har lenge vore pinleg påverka av dette. Dei trykkjer opp ekstra opplag om fotballspelarar som ikkje kan stille til kamp på grunn av akkutt fotsopp og tåneglerusk. Kanskje burde ein rett og slett ikkje skrive i heile teke når ein ikkje har noko å skrive om. Det er direkte farleg, ein kan komme til å sette verda eller det norske flagget i fyr og flamme. Ja, for slik går det av og til når ein tuklar med ting ein ikkje har greie på.
Sjå til dømes på Da Vinci Koden. Forfattaren giddar ikkje studere bibelen. Men han giddar å reiser heile verda rundt for å skrape saman urgamle utkast av noko som kan minne om Se & Hør frå Jesu tid. Når han kjem heim omarbeidar han materialet til eit skags slags alternativ trusretning for dei som ikkje syns at Dei hellige skrifter er noko kult. Nei, enkelte ”lyse idear” bør ein helst halde som nattbordslampe på gjesterommet. Det store spørsmålet er framleis; kva gjer du når verda krevjar at du skal hoste opp ein litterær tekst ut av det store grøne inkje? Det må då vere ein eller annan kransekakediktar som har knekka denne koda?
Det fins dei som taklar denne situasjonen strålande. Andre derimot, løyser situasjonen ved stabilt sideleie eller fosterstilling. Eg sit her, med tilgang på uhorvelige mengder papir, og så mange blyantar eg berre kan ete. Men kan ikkje ein gong få meg til å skrible ned så mykje som energiinnhaldet i laktoseredusert kulturmjølk. Det fins inga ende på urettferda.
I bakhand for denne situasjonen eksisterar det ein fire timar og tjueto minutt lang periode av mitt liv. Denne perioden tok eg flittig i bruk ved å stire intenst på eit ark med nokre besynderlig lite engasjerande skribleriar på. Ei rekke spørsmål vert lufta i samband med eit hefte, som moglegvis kan ha vorte henta frå langbordet i sekstiårsdagen til Vidar Teisen. Joda, her står det mykje om ”glede”. Orda haglar over meg som skot frå ei haglebørse. Som om ikkje inspirasjonen var skadeskutt frå før.
Det er altså slike situasjonar som skal avgjere mine kvalitetar som skribent. Det er på denne måten det norske skulesystemet skil mosen frå ugla og hjernen frå barken. Eg leikar med tanken på ulike funksjonar skulen kunne hatt. Ein kunne jo tenkje seg at det norske skulesystemet fungerar på same måte som eit forskingsinstitutt. ”Konklusjon av eksperiment nr 115: Eleven ser ut til å gjere framgong innan essayskriving. Neste veke: skriving under vatn. Hypotese: Me skal teste om elevens skriveferdighetar er dei same på 240 meters djup. Båten går klokka fire, ta med, skrivesaker, dykkarmaske og godt humør. Elevar vert utdelt ved kaien.”
Nei, hadde det no enda vore så vel. Då hadde me i det minste hatt noko å skrive om. Det finst jo mykje artig der nede på havbotnen. Me kunne skreve artige historier om skipsvrak og sjøpølser. Kanskje hadde me fordjupa oss i blæretang eller skreve lange feature-artiklar om det spanande algelivet. Det nyttar nok ikkje å tenkje slik, til og med sjøgras er grønare på den andre sida. Me hadde vel berre vorte forstyrra av alle fiskane. Menneske er jo så glad i fisk. Men ein stad går nok grensa for kor glad i fisk me bør vere. Eg las ein gong om ein tolv år gammal gut som hadde drepe og valdteke ei nise. Kven er det som skriv om noko slikt?
Ein bør moglegvis ikkje trykkje i avisa alt som naboen eller kongehuset driv med. Men kva skal dei då gjere når avisa ikkje har noko betre å skrive om? Sportsavisene har lenge vore pinleg påverka av dette. Dei trykkjer opp ekstra opplag om fotballspelarar som ikkje kan stille til kamp på grunn av akkutt fotsopp og tåneglerusk. Kanskje burde ein rett og slett ikkje skrive i heile teke når ein ikkje har noko å skrive om. Det er direkte farleg, ein kan komme til å sette verda eller det norske flagget i fyr og flamme. Ja, for slik går det av og til når ein tuklar med ting ein ikkje har greie på.
Sjå til dømes på Da Vinci Koden. Forfattaren giddar ikkje studere bibelen. Men han giddar å reiser heile verda rundt for å skrape saman urgamle utkast av noko som kan minne om Se & Hør frå Jesu tid. Når han kjem heim omarbeidar han materialet til eit skags slags alternativ trusretning for dei som ikkje syns at Dei hellige skrifter er noko kult. Nei, enkelte ”lyse idear” bør ein helst halde som nattbordslampe på gjesterommet. Det store spørsmålet er framleis; kva gjer du når verda krevjar at du skal hoste opp ein litterær tekst ut av det store grøne inkje? Det må då vere ein eller annan kransekakediktar som har knekka denne koda?
Det fins dei som taklar denne situasjonen strålande. Andre derimot, løyser situasjonen ved stabilt sideleie eller fosterstilling. Eg sit her, med tilgang på uhorvelige mengder papir, og så mange blyantar eg berre kan ete. Men kan ikkje ein gong få meg til å skrible ned så mykje som energiinnhaldet i laktoseredusert kulturmjølk. Det fins inga ende på urettferda.
fredag, november 09, 2007
Bestefars flukt
No kjem blomane
på venstre side
Dei bryt seg opp gjennom golvbelegget
og gjer ende på knekkebrødet
Ned gjennom pipa
Inne på badet, der graset gror
Ja, for en skal ikke tro at her ingen bor
For borte ved vasken sit der ein gubbe
Med tannkost i handa
Han byrjar å skrubbe
Men ingenting hender
Han var for sein
No kan nok aldri den møllspiste tanna bli rein
Rask som ein kjemperask tøffel,
grip han ein stein
Knyter den rundt sine knoklete bein
Banar seg veg
med korte steg
ut på den gyldne middelveg
Men blomane skjønar kvar mannen vil hen
Dei lokkar og dansar
Forsyrrar hans sansar
No trur han ein blomst er hans venn
Blomane, dei har eit lunefullt lynne
Ein kan ikkje stola på dei
Dei er for tynne
på venstre side
Dei bryt seg opp gjennom golvbelegget
og gjer ende på knekkebrødet
Ned gjennom pipa
Inne på badet, der graset gror
Ja, for en skal ikke tro at her ingen bor
For borte ved vasken sit der ein gubbe
Med tannkost i handa
Han byrjar å skrubbe
Men ingenting hender
Han var for sein
No kan nok aldri den møllspiste tanna bli rein
Rask som ein kjemperask tøffel,
grip han ein stein
Knyter den rundt sine knoklete bein
Banar seg veg
med korte steg
ut på den gyldne middelveg
Men blomane skjønar kvar mannen vil hen
Dei lokkar og dansar
Forsyrrar hans sansar
No trur han ein blomst er hans venn
Blomane, dei har eit lunefullt lynne
Ein kan ikkje stola på dei
Dei er for tynne
torsdag, oktober 25, 2007
Fakta om løk
"Ingen er trygg før kanibalen er mett"
Det sa min onkel, og han hadde rett
Heilt til kanibalen byrja med jazzballett
Men kvisleis kan dette ha seg montro?
Slapp av, det er det eg skal fortelje no.
Langt oppe i eit tre, heilt øverst i ein dal
Der budde vår kjære kanibal
Vidar heite han
Vidar var klok som ein hønsehøk
kanskje han var litt allergisk mot løk
men elles var vidar normal
Løk var då ikkje det verste av alt
for oppe i treet var det ofseleg kaldt
Det var derfor det gjekk slik det gjorde i går
då vidar skulle barbere sine nakkehår
Plutseleg ned frå ei grein det falt eit får
Det var det verste vidar i livet hadde hørt
Men sidan han likevel stod der med saksa, så greip han i sauen, den breka og baksa
Og vips var der ull til å sy seg eit strutteskjørt
No dansar han rundtom med sauen i armen
For slik så held dei jo begge varmen
Det sa min onkel, og han hadde rett
Heilt til kanibalen byrja med jazzballett
Men kvisleis kan dette ha seg montro?
Slapp av, det er det eg skal fortelje no.
Langt oppe i eit tre, heilt øverst i ein dal
Der budde vår kjære kanibal
Vidar heite han
Vidar var klok som ein hønsehøk
kanskje han var litt allergisk mot løk
men elles var vidar normal
Løk var då ikkje det verste av alt
for oppe i treet var det ofseleg kaldt
Det var derfor det gjekk slik det gjorde i går
då vidar skulle barbere sine nakkehår
Plutseleg ned frå ei grein det falt eit får
Det var det verste vidar i livet hadde hørt
Men sidan han likevel stod der med saksa, så greip han i sauen, den breka og baksa
Og vips var der ull til å sy seg eit strutteskjørt
No dansar han rundtom med sauen i armen
For slik så held dei jo begge varmen
fredag, september 28, 2007
Kan ein kentaur få "munn og klovsyke"?
Dette er noko dagens rutebilsjåførar ikkje alltid kan svare på. Men her kjem eit lite dikt som forklarar alt saman.
Stein på stein og Frank.
Musestille driv dei dank
I heimen sin der ute.
"Verda er min leikeplass,
på tuppen av ein sko"
Men bakom stein der sit ein tøffeljeger i det skjulte
Stein av stein
så jorda kvein
og tøffeljeger'n ulte
"Kven et vel vaffel med kniv og gaffel"
Sa stein til frank og lo"
Stein på stein og Frank.
Musestille driv dei dank
I heimen sin der ute.
"Verda er min leikeplass,
på tuppen av ein sko"
Men bakom stein der sit ein tøffeljeger i det skjulte
Stein av stein
så jorda kvein
og tøffeljeger'n ulte
"Kven et vel vaffel med kniv og gaffel"
Sa stein til frank og lo"
måndag, september 03, 2007
Ein Skodespelar i TV-antenna
Akkurat no er eg høg.
Eg er høg,
og det på ein måte som over hovud ikkje kan målast etter noko metrisk målesystem.
Eg er høg på tøymjuknar og blåbærsyltety!
Det er nesten like villt som luft og kjerlek og vannmelon eller vannbøffel
Eg treng ikkje sko eller luftgevær, eg frir meg frå alle materielle freistingar.
Eg kler meg naken og barberar ein ring rundt navelen.
No leikar eg dukketeater i speilet
på badet.
Eg kunne vore skodespelar
hadde det ikkje vore for at eg var naken
Tanken skremer meg
Eg går ut
tenner ein fakkel
eg går opp på taket
og klatrar heilt opp i TV-antenna
Det hjalp.
Komentarar: Dette gjer like mykje meining som vaffel med svigermor på.
TRNINGKAST: 3
Dette diktet manglar enderim
TERNINGKAST: 2
Kanskje du heller burde skrive kokebøker?
TERNINGKAST: 1
Eg er høg,
og det på ein måte som over hovud ikkje kan målast etter noko metrisk målesystem.
Eg er høg på tøymjuknar og blåbærsyltety!
Det er nesten like villt som luft og kjerlek og vannmelon eller vannbøffel
Eg treng ikkje sko eller luftgevær, eg frir meg frå alle materielle freistingar.
Eg kler meg naken og barberar ein ring rundt navelen.
No leikar eg dukketeater i speilet
på badet.
Eg kunne vore skodespelar
hadde det ikkje vore for at eg var naken
Tanken skremer meg
Eg går ut
tenner ein fakkel
eg går opp på taket
og klatrar heilt opp i TV-antenna
Det hjalp.
Komentarar: Dette gjer like mykje meining som vaffel med svigermor på.
TRNINGKAST: 3
Dette diktet manglar enderim
TERNINGKAST: 2
Kanskje du heller burde skrive kokebøker?
TERNINGKAST: 1
fredag, juli 27, 2007
Krofert og kameluttensmutt
Bak eit nedlagt gatekjøken og inni ei trapp. Der står krofert og dusjar. Ingen andre enn Krofert tar seg skomlare ut i blå kjeledress, kvit skuggehue og nesten prikkete sko.
Bakom gatekjøkenet og under trappa, der krofert står og dusjar, der bur Kameluttensmutt. Kunn ei gong har krofert og Kameluttensmutt møtt einannan, og det gjekk såleis til:
Bakom eit gatekjøken og inni eit trapp, der sto Krofert og dusja. Under dusjen bur Kameluttensmutt, men det veit ikkje Krofert, for enda har dei ikkje møtt einannan, nei.
Men det var den dagen at Krofert dusja bakom gatekjøkenet, inni trappa, at det fór eit merkjeleg ljos framfor augo på han og med eit shvupp var han djupt nede der ingen pleiar vere. ”Det var no eg sku hatt paraplyen eg bytte i ein malekost” tenkte Krofert.
Men sidan angra han seg, for malekosten var ein skrekkjeleg dugeleg malekost, ein slik ein med godt ergonomisk handtak i begge ender.
Stort meir rakk ikkje Krofert tenkje før han fann vegen til Kameruttenskrutt. Kameruttenskrutt vart ikkje blid då nokon kom seilande i vegen hans. Men Krofert var ein skrekkjeleg god seilar, for seiling hadde han dreve med i sin ungdom.
Det var med naud og ei sprukken leppe at Krofert slapp unna, for Kameruttenskrutt var ein sta, ilter, liten og svært ondsinna rørbuar, slik dei fleste rørbuarar ofte er.
Då Krofert seila vidare, vart han med eit klar over at han tok inn vatn. ”ikkje bra” sa ei bedrøva stemme ved sida av han. ”Slett ikkje bra” sa den som hadde seila opp på sida av han. ”Eg var borti noko liknande då eg gjekk på vannski over grønland” sa den framande. ”Du bør stane her” den framande peika på eit busstopp på høgre side.
Fortsettelse følgjer KANSKJE
Bakom gatekjøkenet og under trappa, der krofert står og dusjar, der bur Kameluttensmutt. Kunn ei gong har krofert og Kameluttensmutt møtt einannan, og det gjekk såleis til:
Bakom eit gatekjøken og inni eit trapp, der sto Krofert og dusja. Under dusjen bur Kameluttensmutt, men det veit ikkje Krofert, for enda har dei ikkje møtt einannan, nei.
Men det var den dagen at Krofert dusja bakom gatekjøkenet, inni trappa, at det fór eit merkjeleg ljos framfor augo på han og med eit shvupp var han djupt nede der ingen pleiar vere. ”Det var no eg sku hatt paraplyen eg bytte i ein malekost” tenkte Krofert.
Men sidan angra han seg, for malekosten var ein skrekkjeleg dugeleg malekost, ein slik ein med godt ergonomisk handtak i begge ender.
Stort meir rakk ikkje Krofert tenkje før han fann vegen til Kameruttenskrutt. Kameruttenskrutt vart ikkje blid då nokon kom seilande i vegen hans. Men Krofert var ein skrekkjeleg god seilar, for seiling hadde han dreve med i sin ungdom.
Det var med naud og ei sprukken leppe at Krofert slapp unna, for Kameruttenskrutt var ein sta, ilter, liten og svært ondsinna rørbuar, slik dei fleste rørbuarar ofte er.
Då Krofert seila vidare, vart han med eit klar over at han tok inn vatn. ”ikkje bra” sa ei bedrøva stemme ved sida av han. ”Slett ikkje bra” sa den som hadde seila opp på sida av han. ”Eg var borti noko liknande då eg gjekk på vannski over grønland” sa den framande. ”Du bør stane her” den framande peika på eit busstopp på høgre side.
Fortsettelse følgjer KANSKJE
måndag, juli 09, 2007
Her får du historia, sjå bilda, sjå kjolane!!!
Namnet Åsleik kjem av den gong familien hans utvandra frå Tamuristan-ørkenen. Då dei kom til Fitjar, kom dei på at dei hadde gløymt onkel Schminzel-butt. Men det gjorde ingenting. Onkel Schmizel-butt sende nemlig ei gåve. Det var eit bein han hadde funne i ei antilope han hadde ete.
Familien vart så glad at dei sette i gang med leik og dans. På den måten vart Åsleik fødd, og derfor fekk han namnet Åsleik.
Familien vart så glad at dei sette i gang med leik og dans. På den måten vart Åsleik fødd, og derfor fekk han namnet Åsleik.
onsdag, juni 13, 2007
Fuglane
av Aasleik Fitjarbru
Fuglar, fuglar, kvar tek dykk vegen
Sjå no fer dei
Fuglane
Ut til grøne enger, Trær og tyttebær og små dovne kyr
Som vinkar med halen, til kvar og ein kver
Hus og hytter tømes
Ut med fuglebur og hybelkatter
Ut for å vise sine skatter
Fugleleik, fuglesong og fugleskvatter
Tre vintrar
Tre vårar
Tre haustar
Tre år har dei no på vingen sin
Først i egget
Så i reiret
Året etter RUSS dei feiret
Oddvar Rotvik seg beleiret, men til inga nytte
RUSSEN SEIRET
Oddvar kanskje litt lumpen var
Men når russen,
Svart på rødt på rumpen har
At: ”du er tøff”
Da har den russen noe Oddvar ikkje har
Kvar skal fuglene no ta vegen?
Det er jo ikkje slik at de alle skal synge
Kalkunen for eksempel, han er litt forlegen.
Slik er det, at nokon er fødd med fjør som lever
Dei flyr høgt over bakken
Medan nokon strever og knapt når ein keivhendt bever til nakken
Det viktigaste er at alle hever sitt hovud og lever sitt liv
Sjølv om det av og til svir,
Ber ditt liv, lik en elg bærer sitt gevir
Og husk at ditt livs opplevelser kan vere
Ein stolt suvenir å bere,
når du ein gang skal få den ære
Å treffe den som i begynnelsen gav deg ditt liv.
Fuglar, fuglar, kvar tek dykk vegen
Sjå no fer dei
Fuglane
Ut til grøne enger, Trær og tyttebær og små dovne kyr
Som vinkar med halen, til kvar og ein kver
Hus og hytter tømes
Ut med fuglebur og hybelkatter
Ut for å vise sine skatter
Fugleleik, fuglesong og fugleskvatter
Tre vintrar
Tre vårar
Tre haustar
Tre år har dei no på vingen sin
Først i egget
Så i reiret
Året etter RUSS dei feiret
Oddvar Rotvik seg beleiret, men til inga nytte
RUSSEN SEIRET
Oddvar kanskje litt lumpen var
Men når russen,
Svart på rødt på rumpen har
At: ”du er tøff”
Da har den russen noe Oddvar ikkje har
Kvar skal fuglene no ta vegen?
Det er jo ikkje slik at de alle skal synge
Kalkunen for eksempel, han er litt forlegen.
Slik er det, at nokon er fødd med fjør som lever
Dei flyr høgt over bakken
Medan nokon strever og knapt når ein keivhendt bever til nakken
Det viktigaste er at alle hever sitt hovud og lever sitt liv
Sjølv om det av og til svir,
Ber ditt liv, lik en elg bærer sitt gevir
Og husk at ditt livs opplevelser kan vere
Ein stolt suvenir å bere,
når du ein gang skal få den ære
Å treffe den som i begynnelsen gav deg ditt liv.
onsdag, juni 06, 2007
Ein gutes geruch von das Götheinstitut
"Einmal ich war ein Fladen, nun bin ich tot, warum, warum!!!!! Das habe ich vergessen, aber schon will ich dass erinderen......... Küss"
- Marius (1989 bis 2007)
tot wie ein fisch <- steht am Grabstein
- Marius (1989 bis 2007)
tot wie ein fisch <- steht am Grabstein
måndag, juni 04, 2007
Ditt første solstikk's gåte
Nu rinner solen
Ingen grønnere enn du
Min venn
vi vandrer på den side åker
Tenk, der står den blide ku
Sakte strør vi våre smuler
Liten sky av fuler vinker
over åker
gresset minker
Arg! blir nå den blide ku
"Du skal ei trø i gresset mitt"
sa kua indignert
fuler ler
"Perverse dritt!"
hun roper
fuler fortsatt ler
Smuler, gress og gammel skjorte
svinner alle med vårens lorte
Spis meg nå mens du har råd
Bli ei arg, da blir jeg borte.
hvem er jeg?
Ingen grønnere enn du
Min venn
vi vandrer på den side åker
Tenk, der står den blide ku
Sakte strør vi våre smuler
Liten sky av fuler vinker
over åker
gresset minker
Arg! blir nå den blide ku
"Du skal ei trø i gresset mitt"
sa kua indignert
fuler ler
"Perverse dritt!"
hun roper
fuler fortsatt ler
Smuler, gress og gammel skjorte
svinner alle med vårens lorte
Spis meg nå mens du har råd
Bli ei arg, da blir jeg borte.
hvem er jeg?
onsdag, mai 23, 2007
Bjellaug og Muffen hans
Sinte sinte muffen
Ligger nedi skuffen
Skuffen fylles opp med salt
Muffen absorberer alt
Salte sinte muffen spiser
Bjellaug klager
Muffen griser!
Salt på alle sokker
Muffen høyrer Bjellaug lokker
Sakte sovner muffen inn
Bjellaug bysser muffen sin
Muffen vaknar tørst og galen
Griper Bjellaug raskt i halen
tørsten slukkes med eit skrik
No er Bjellaug Muffen lik
Ligger nedi skuffen
Skuffen fylles opp med salt
Muffen absorberer alt
Salte sinte muffen spiser
Bjellaug klager
Muffen griser!
Salt på alle sokker
Muffen høyrer Bjellaug lokker
Sakte sovner muffen inn
Bjellaug bysser muffen sin
Muffen vaknar tørst og galen
Griper Bjellaug raskt i halen
tørsten slukkes med eit skrik
No er Bjellaug Muffen lik
måndag, mai 14, 2007
Uten Tittel, Uten Skam, Uten Glitter, Uten navn
Stakkars lille Torleif-Truls
hadde ingen tenner
liten mus kom så forbi
skal vi vere venner?
Stakkars lille Torleif-Truls var like lite lur som meg
Kom den lille mus forbi så løp han straks sin vei
Lille Torleif-Truls var i seg selv svært elegant
Hans mor var persisk dansehund
Hans far var elefant
De møttes plutselig en dag
Da Truls var bare femten
Ingen skjønte hva han sa
Uten tenner, han stille ba
der ytterst ute på skrenten
Sakte dalte Torleif-Truls
Stille ned på pute
puffet bort de fallne fjær
de kom fra åpen rute
Hønemor og Hønefar står klar der med en skute
Snart så seiler Torleif-Truls
sikter ei på land
Hønefar er snill mot ham
Tørket bort hans sure skam
Gav han av den ene tann
Der ytterst på hans slitte kam
Torleif-Truls la tann i vann
Fikk til svar et lite lam
Som beiter ved hans rute
hadde ingen tenner
liten mus kom så forbi
skal vi vere venner?
Stakkars lille Torleif-Truls var like lite lur som meg
Kom den lille mus forbi så løp han straks sin vei
Lille Torleif-Truls var i seg selv svært elegant
Hans mor var persisk dansehund
Hans far var elefant
De møttes plutselig en dag
Da Truls var bare femten
Ingen skjønte hva han sa
Uten tenner, han stille ba
der ytterst ute på skrenten
Sakte dalte Torleif-Truls
Stille ned på pute
puffet bort de fallne fjær
de kom fra åpen rute
Hønemor og Hønefar står klar der med en skute
Snart så seiler Torleif-Truls
sikter ei på land
Hønefar er snill mot ham
Tørket bort hans sure skam
Gav han av den ene tann
Der ytterst på hans slitte kam
Torleif-Truls la tann i vann
Fikk til svar et lite lam
Som beiter ved hans rute
søndag, mai 06, 2007
Tidsmaskin
No er tida komen, tida er her, tid er penger, tida går, tida står stille, høgtid, lavtid, fin tid, maskintid, tidsmaskin, tid til å tenke, tenketid, tida tenker .......................................... vikingtid, tetid, tid for tur, ur, urtid, urskog, feil tid, tidspress, tidens tann, tidens tannlege
Bortkastet tid, tid tar slutt, hvilken tid? Tiden er borte, hvor er du?
Bortkastet tid, tid tar slutt, hvilken tid? Tiden er borte, hvor er du?
tysdag, april 24, 2007
laurdag, april 07, 2007
Hvorfor vannbøfler ikke egner seg til kjøttkaker
”Det har ingenting å si om kjøttkakene har brent hår !!” Sa Gunnleiv-Håkon en vakker morgen. Sturla hadde satt fast hodet i gryten mens han lagde frokost til familien. ”kuene er for spinkle nå til dags, det blir bare hårball i stedet for kjøttdeig” klaget kjøttbonden, som var Gunnleiv-Håkons nabo.Trude reagerte negativt på dette og syntes ikke de kunne spise maten. Den rolige samtalen ble putselig avbrutt av et heidundrende spetakkel.
De er alle sammen søsken som bor sammen i en leilighet, hvor de pleier å laga kjøttkaker annenhver mandags-morning. Spetakkelet viste seg å komme fra en unormalt stor vannbøffel. Gunnleiv-Håkon, Sturla og Trude, hadde startet en heftig diskusjon da Sturla hadde satt fast hodet sitt og fått brent hår i kjøttkakene. Vannbøfler er skjeldne i østre del av Haugesund. Gunnleiv-Håkon syntes Trude var skikkelig uforskammet som ikke ville spise kjøttkakene selv om de hadde brent hår i seg. Kjøttbonden Brynjar gned seg i hendene da han fikk se dette, det same gjorde Gunnleiv-Håkon og vannbøffelen. ”NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEI!!” Utbrøt Gunnleiv-Håkon i det Sturla foreslo å heller gå på italjensk restaurant: ”Her skal det spises brenthårs-kjøttkaker!” Det brygget opp til en kamp på liv og død, men det endte til slutt med at Gunnleiv-Håkon og kjøttbonden Brynjar ble arrestert for ulovlig nedfrysing av vannbøffel, vannbøffelen fikk et lykkelig liv på rehabeliteringssenter i Belgia.
De er alle sammen søsken som bor sammen i en leilighet, hvor de pleier å laga kjøttkaker annenhver mandags-morning. Spetakkelet viste seg å komme fra en unormalt stor vannbøffel. Gunnleiv-Håkon, Sturla og Trude, hadde startet en heftig diskusjon da Sturla hadde satt fast hodet sitt og fått brent hår i kjøttkakene. Vannbøfler er skjeldne i østre del av Haugesund. Gunnleiv-Håkon syntes Trude var skikkelig uforskammet som ikke ville spise kjøttkakene selv om de hadde brent hår i seg. Kjøttbonden Brynjar gned seg i hendene da han fikk se dette, det same gjorde Gunnleiv-Håkon og vannbøffelen. ”NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEI!!” Utbrøt Gunnleiv-Håkon i det Sturla foreslo å heller gå på italjensk restaurant: ”Her skal det spises brenthårs-kjøttkaker!” Det brygget opp til en kamp på liv og død, men det endte til slutt med at Gunnleiv-Håkon og kjøttbonden Brynjar ble arrestert for ulovlig nedfrysing av vannbøffel, vannbøffelen fikk et lykkelig liv på rehabeliteringssenter i Belgia.
måndag, april 02, 2007
GOD PÅSKE
"God påske" sa krummkaken, og alle lo av han. "Det er godt at ikkje alle er like sprø som deg" hørte dei egget rope, i det han forsvant i mixmasteren.
GOD PÅSKE ALLE SAMEN!
ps. Dersom du er ny brukar av tryggleikstråden ambefaler me at du leser "Den gråtende skogen" lenger nede på sida.
GOD PÅSKE ALLE SAMEN!
ps. Dersom du er ny brukar av tryggleikstråden ambefaler me at du leser "Den gråtende skogen" lenger nede på sida.
laurdag, mars 31, 2007
Essensiell informasjon om sjølvlysande redningsvest/refleksvest
5 Positive sider
1. Dersom din sjølvlysande redningsvest/refleksvest er svært lang, kan den brukast som morgonkåpe.
2. Radioaktiviteten held deg varm.
3. Den påverkar ikkje rytmesansen din negativt.
4. Du kan oppnå ein svert brukande brunfarge på grunn av oppheitinga frå ein steikeovn, dersom du har plassert steikeovnen i stova.
5. Den lyser opp kvarkvelden ved lyktestolpen i Sandvik.
5 Negative sider
1. Du kan tiltrekkje deg den unormalt store edderkoppen.
2. Lyset frå grønfargen [Et#446&/] kan verkje som radioaktivt ved lengre refleksjon frå lyktestolpar.
3. I følge Hokazaman Zuki si teoretiske berekning kan gammastrålinga i denne type radioaktivitet tiltrekkje seg lipidar i hårrøta hos menneskje. Dette kan forrårsake skogbrann.
4. Føta dine ser mindre ut når du brukar sjølvlysande redningsvest (redningsvesten stjel oppmerksomheten)
5. Dersom du passerar ein bil i same tid som du passerar ein kalkun, kan kalkunen verkje grøn i forhald til refleksjonen frå lykta til den svarte bilen.
1. Dersom din sjølvlysande redningsvest/refleksvest er svært lang, kan den brukast som morgonkåpe.
2. Radioaktiviteten held deg varm.
3. Den påverkar ikkje rytmesansen din negativt.
4. Du kan oppnå ein svert brukande brunfarge på grunn av oppheitinga frå ein steikeovn, dersom du har plassert steikeovnen i stova.
5. Den lyser opp kvarkvelden ved lyktestolpen i Sandvik.
5 Negative sider
1. Du kan tiltrekkje deg den unormalt store edderkoppen.
2. Lyset frå grønfargen [Et#446&/] kan verkje som radioaktivt ved lengre refleksjon frå lyktestolpar.
3. I følge Hokazaman Zuki si teoretiske berekning kan gammastrålinga i denne type radioaktivitet tiltrekkje seg lipidar i hårrøta hos menneskje. Dette kan forrårsake skogbrann.
4. Føta dine ser mindre ut når du brukar sjølvlysande redningsvest (redningsvesten stjel oppmerksomheten)
5. Dersom du passerar ein bil i same tid som du passerar ein kalkun, kan kalkunen verkje grøn i forhald til refleksjonen frå lykta til den svarte bilen.
søndag, mars 25, 2007
Bloggtikken
Interessang måte å få folk til å oppdatere bloggen på.
Fakta om Marius:
1. Denne bloggen er, så og seie, eit produkt av alle dei sprø og unyttige tankane som dannar seg i mitt hovud når eg skal prøve å vere litt seriøs for ein gongs skuld. Fin måte å sleppe det ut på.
2. Av og til tar eg på meg kun ein sko
3. Eg klipper håret kun ein gong i året
4. Eg er motstandar av paraply og regnjakke
5. Eg likar sjølvlysande redningsvest/refleksvest (grøn)
6. Eg er Epleindianaren Hoa
Fakta om Marius:
1. Denne bloggen er, så og seie, eit produkt av alle dei sprø og unyttige tankane som dannar seg i mitt hovud når eg skal prøve å vere litt seriøs for ein gongs skuld. Fin måte å sleppe det ut på.
2. Av og til tar eg på meg kun ein sko
3. Eg klipper håret kun ein gong i året
4. Eg er motstandar av paraply og regnjakke
5. Eg likar sjølvlysande redningsvest/refleksvest (grøn)
6. Eg er Epleindianaren Hoa
fredag, mars 23, 2007
Omvendelse
Vi gjør som himmelen og skifter farge. Vi i redaksjonen har filosofert, og kom i dag fram til at verda vert ein betre stad dersom bloggen er kvit. Ande nyhende viser også til at vassstanden i sjøen har vore spesiellt lav i det siste. Dette byrjar å bli eit problem for enkelte heilårsbadarar, me oppfordrar derfor folk til å bruke toalettt minst ein gong om dagen.
onsdag, november 01, 2006
Dette seier forskarane i dag!
"Første gang jeg vasket føttene var solen helt svart. Derfor var det veldig fornuftig å spille basketball i kina. Men siden Norwegian streiket, kom jeg ikke til fornuft"
"Brunost kan etse vekk navlelo, hvis det er varmt"
"Brunost kan etse vekk navlelo, hvis det er varmt"
tysdag, oktober 31, 2006
DEI SJU KAMELSELJARANE
Det var ein gong 7 kamelseljarar. Dei var svært lykkelege med arbeidet sitt. Den eine heite Abel den andre Obel den tredje Snabel den fjerde tempel og den femte Kabel og den sjette Habel og den sjuende Fredrik. Ein dag kom det ein arabisk sjeik til India han blei fortalt om dei sju kamelseljarane og gjekk for å vitje dei. Han gjekk til kabel og spurte om 40 000 kamelar ok sa Kabel vil du ha den nye modellen Turbo xl eller vil du prøve spesial modellen vår Pukkel 2000. Den er spesial laget i Tanzania og er blanding mellom Eselhest og Dromedarkamel. Tja, sa sjeiken det vara fint vis jai få alla sorta plos 50 000 boksa med possemidel det vara veldig tort i det land jai komma fra. Ja da må eg ha ein foretnings samtale med dei andre kolegaene mine. Dermed blei dei 777777 millionar RIKARE OG SÅ PANSJONERTE DEI SEG.
Skrevet av:
Marius Taraldsen, 11 år
År: 2000
Klasse: 6
Skule:Vinnes skule
Komune: Austevoll i Hordaland
Skrevet av:
Marius Taraldsen, 11 år
År: 2000
Klasse: 6
Skule:Vinnes skule
Komune: Austevoll i Hordaland
måndag, oktober 23, 2006
Kjekkt å vete
La oss ta en titt på kamelen. Kamelen er egentlig en urgammel form for potteplante. Arabere brukte denne kamelens løyndom til å vaske tennene til kattene sine med.
torsdag, oktober 19, 2006
DEN GRÅTENDE SKOGEN
En vakker skog gikk rett ut for å gråte. ”hvorfor gråter du?” spurte en dverg, skogen sa: ”Tømmermennene spiser meg” ”Det kan vi ordne” sa dvergen. Så gikk han til den onde heksen sitt hus. Den onde heksen så at han kom. Hun fortet seg opp i ett av tårnene på huset sitt og tok på seg den fineste rustninga sin. Hun var nemlig en singel heks, og hadde et godt øye til dverger. Dvergen, som het Fleinstein, ville helst ha en slags trylledrikk for å hjelpe den triste skogen. Men heksa ville bare stå i tårnet sitt og vinke til ham. Fleinstein tok tak i den største slegga og slo på postkassen til heksa. Heksa syntes det var søtt. Da tok dvergen den største kua og slengte gjennom inngangsdøra med et brak. Men heksa ble bare mer forelska. Fleinstein ble arg. Han ble så arg at han spiste opp den høyre skoen sin. Da skvatt heksa til. Hun sprang ned trappa, forbi den store kua, som nå lå henslengt på sofaen og glodde tomt på den knuste tven hennes. Skoen var nemlig verdt veldig mye, og heksa ville bringe den tilbake.
Da den onde heksa tittet ut døra var Fleinstein rød av sinne. Ansiktet hans lyste rødt inne i det enorme skjegget. Heksa kremtet og spurte ”Hvorfor spiste du skoen din?” Dvergen husket nå hvorfor han hadde kommet, og fikk tilbake sin normale farge igjen. Han kremtet også før han kunne svare: ”Skogen er trist, hva skal du ha for å hjelpe den?” ”Jeg kan få den skoen du nettopp spiste” foreslo heksa. Fleinstein slo slegga si kjempehardt ned på, den fra før knuste, postkassen Heksa så litt gal ut.
Da kom den store kua tuslende ut av den sønderknuste døra, den rautet litt og begynnte å spise av noen påskeliljer som lå på dørmatten. Heksa tok tryllestaven sin og tryllet postkassen tilbake slik den var. Dvergen så forfjamset ut og sa: ”Du må hjelpe den stakkars skogen” heksa så litt overlegen ut, men hun sa ”Gi merg skjegget ditt, så skal jeg hjelpe” Dette kunne dvergen gå med på, han tok en barbermaskin og fjernet skjegget, la det i en pose og gav det til heksa. Heksa smilte og sa ”Haha, så dum du ser ut!” Dvergen spurte ” hva skal du med skjegget mitt?” heksa svarte: ”Jeg skal strikke meg en lue” ”ok” svarte dvergen. ”kan du hjelpe skogvennen min nå?” ”nei” sa heksa. ”Gift deg med meg” sa heksa bestemt. ”det er dyrt å gifte seg” sa dvergen. ”Har ikke dere nisser og dverger masse penger i berget?” spurte heksa litt småsjokka. ”berg?” sa Fleinstein litt spørrende, ”nei, jeg er adoptert” utbrøt dvergen idet han tok et skritt næremere heksa. ”Hva er det som feiler denne skogen din?” spurte heksa i en sensuell tone og tok ett skritt nermere dvergen. ”den har tømmermenn” hvisket Fleinstein. ”Jeg skulle også likt å ha noen tømmermenn” Heksa viftet med tryllestaven, og en gjeng voksne mannfolk med økser dukket opp av plenen ved sida av dem. Karene gikk straks til angrep på hverandre med øksene, og da alle lå i en pen liten haug ved sida av dem hvisket heksa, med et glimt i øyet: ”Skal vi leke?” ”ja!” brølte dvergen og trakk fram slegga og kastet den til heksa før han fant fram en til seg selv. Så løp de inn i skogen. ”der ble de stoppet av et stort furutre” Furutreet bøyde seg ned til den fortustede dvergen og spurte ” hvem er det du har med deg?” ”Ingen” svarte dvergen, ”hun er bare en venn” Treet stirret stygt på han, flyttet blikket over til heksa og sa med skjerende stemme ”Burarum!” Heksa så dumt på ham og utbrøt ”Run forest, run!” Dvergen kastet en pinne innover i skogen og treet la på sprang.
Fleinstein og den onde heksa løp og løp, i en annen retning enn den furutreet hadde løpt selvsagt. Da så de noe som stakk opp av jorda et stykke borte, noe langt og tykt, det kunne ha sett ut som et tre, men det hadde verken bark eller greiner. Dvergen og heksa gikk rundt og rundt den merkelige stolpen. Helt til stolpen plutselig utbrøt ”stopp” Fleinstein så dumt på stolpen, og hogg han den i små biter ”det er ikke naturlig at stolper snakker!” sa han og brukte stolpebitene til å tenne et bål. Heksa løp og fanget en tømmermann. Da hun kom tilbake satte hun og dvergen seg ned og grillet tømmermannen på bålet. Da de hadde spist deg gode og mette ble det en pinlig stillhet. De satt og stirret opp i trekronene. Dvergen slukket bålet med slegga og sa, litt brydd, ”Jeg liker igrunn å spise tømmermenn med deg...” Heksa rødmet litt, før hun tok dvergen i hånda. Så tente de på skogen, og vandret de lykkelige inn i solnedgangen.
Da den onde heksa tittet ut døra var Fleinstein rød av sinne. Ansiktet hans lyste rødt inne i det enorme skjegget. Heksa kremtet og spurte ”Hvorfor spiste du skoen din?” Dvergen husket nå hvorfor han hadde kommet, og fikk tilbake sin normale farge igjen. Han kremtet også før han kunne svare: ”Skogen er trist, hva skal du ha for å hjelpe den?” ”Jeg kan få den skoen du nettopp spiste” foreslo heksa. Fleinstein slo slegga si kjempehardt ned på, den fra før knuste, postkassen Heksa så litt gal ut.
Da kom den store kua tuslende ut av den sønderknuste døra, den rautet litt og begynnte å spise av noen påskeliljer som lå på dørmatten. Heksa tok tryllestaven sin og tryllet postkassen tilbake slik den var. Dvergen så forfjamset ut og sa: ”Du må hjelpe den stakkars skogen” heksa så litt overlegen ut, men hun sa ”Gi merg skjegget ditt, så skal jeg hjelpe” Dette kunne dvergen gå med på, han tok en barbermaskin og fjernet skjegget, la det i en pose og gav det til heksa. Heksa smilte og sa ”Haha, så dum du ser ut!” Dvergen spurte ” hva skal du med skjegget mitt?” heksa svarte: ”Jeg skal strikke meg en lue” ”ok” svarte dvergen. ”kan du hjelpe skogvennen min nå?” ”nei” sa heksa. ”Gift deg med meg” sa heksa bestemt. ”det er dyrt å gifte seg” sa dvergen. ”Har ikke dere nisser og dverger masse penger i berget?” spurte heksa litt småsjokka. ”berg?” sa Fleinstein litt spørrende, ”nei, jeg er adoptert” utbrøt dvergen idet han tok et skritt næremere heksa. ”Hva er det som feiler denne skogen din?” spurte heksa i en sensuell tone og tok ett skritt nermere dvergen. ”den har tømmermenn” hvisket Fleinstein. ”Jeg skulle også likt å ha noen tømmermenn” Heksa viftet med tryllestaven, og en gjeng voksne mannfolk med økser dukket opp av plenen ved sida av dem. Karene gikk straks til angrep på hverandre med øksene, og da alle lå i en pen liten haug ved sida av dem hvisket heksa, med et glimt i øyet: ”Skal vi leke?” ”ja!” brølte dvergen og trakk fram slegga og kastet den til heksa før han fant fram en til seg selv. Så løp de inn i skogen. ”der ble de stoppet av et stort furutre” Furutreet bøyde seg ned til den fortustede dvergen og spurte ” hvem er det du har med deg?” ”Ingen” svarte dvergen, ”hun er bare en venn” Treet stirret stygt på han, flyttet blikket over til heksa og sa med skjerende stemme ”Burarum!” Heksa så dumt på ham og utbrøt ”Run forest, run!” Dvergen kastet en pinne innover i skogen og treet la på sprang.
Fleinstein og den onde heksa løp og løp, i en annen retning enn den furutreet hadde løpt selvsagt. Da så de noe som stakk opp av jorda et stykke borte, noe langt og tykt, det kunne ha sett ut som et tre, men det hadde verken bark eller greiner. Dvergen og heksa gikk rundt og rundt den merkelige stolpen. Helt til stolpen plutselig utbrøt ”stopp” Fleinstein så dumt på stolpen, og hogg han den i små biter ”det er ikke naturlig at stolper snakker!” sa han og brukte stolpebitene til å tenne et bål. Heksa løp og fanget en tømmermann. Da hun kom tilbake satte hun og dvergen seg ned og grillet tømmermannen på bålet. Da de hadde spist deg gode og mette ble det en pinlig stillhet. De satt og stirret opp i trekronene. Dvergen slukket bålet med slegga og sa, litt brydd, ”Jeg liker igrunn å spise tømmermenn med deg...” Heksa rødmet litt, før hun tok dvergen i hånda. Så tente de på skogen, og vandret de lykkelige inn i solnedgangen.
måndag, oktober 16, 2006
Spørsmål og svar til ære for oss usaklege menneske
Hvem selger bananer på Torgallmenneingen?
Myanmar ( fra Burma)
Hvem teller poengene I det årlige VM I melonspising?
Checkpoint Charlie
Hvorfor er banankasting ulovlig I sørlige deler av England?
Fordi det var ett jordskjelv der en gang og da ble det bare slik
Hvorfor kom det så mange fugler flygende da kong Håkon spiste frokost?
Fordi det er tretten ganger så mange av dem I kina
Hvilken sau fikk Arnold øye på under innspillingen av the terminator?
Den mest brukbare av sauene til jahchrid
Tittentei ble oppdaget oppdaget på stranden med sin forlåvede, som han lenge hadde holt hemmelig, hva var hennes navn?
Tertitten
Tørket brødskorpe blir I norske hjem ofte spist til frokost, gjerne knust I biter og tilsatt surmelk denne tørkede skorpen har ett eget navn, hvordan ville en dyslektiker uttale dette navnet?
Kalving
Hva skjer dersom du legger indianerens pil på den hellige steinen?
Indianeren må hente pilen før han kan skyte videre
Hvem er den eneste som får skjenke eplebrus I glasset til Hokaza Manzuki?
Epleindianeren Hoa
Hva må langbein spise for å bli Superlangsvein?
Tomatkaker
Hvem var den eneste som ikke ble invitert i bursdagen til presidenten i Russland som trettenåring?
Kronprins fillipe
Når er det mest attraktivt å reise til Burma?
Under Muhamedanerenes festdager
Hvor er det mest attraktivt å overnatte under muhamedanerenes festdager i Burma
Minestri tirilsuite
Hvilken frukt er indianeren Hoa mest kjent for å dyrke?
Eple
Hva er abborginerenes nasjonalrett?
En kasse knallgrønne tomater
Hva er ett reinsdyr?
En slags Antilope (ganske vanlig i nordiske land)
Hvem følte seg undertrykket da hans mor saksøkte hans bror for å ha barbert henne på ryggen
Matti Hautamäki
Hva var Gro Harlem Bruntlands kallenavn som barn?
Europa jolla
Hvorfor kunne ikke afganeren hilse på Hokaza Manzuki?
Fordi det var ikke noe gøy når alle konglene lå på bakken
Ja eg er redd dette er resultatet av ei forelesning om redoksreaksjonar
Notater fra Natur og Miljø på Kongshaug
av Kristine Aurlien, Norene Grytten og Marius Taraldsen
Ninja-bjarnur er spesiell og fin, men likevel kan han oppføre og gi fra seg ganske mye deng og bullur. Det kan bli temmelig stygt til tider. Derfor bruker vi kalsium for å holde formen naturlig. For å holde en appelsin bruker han en appelsinholdemaskin, som også er gul og kan være slem mot han og kona. Kona heter Brittbruna Kveite, elskeren heter Hoppalong Jens og er en kort banan. En gang spiste han noe brunt, sin kones overmann. Slik ble ninja-Bjarnur til. Det var like heftig som den gangen alle smurte niste med skosmørning, dette kan kalles en kjemisk reaksjon. Gorillaene Finnur og Brüler smører sjokopotet ut over enkelte enkle sjeler! Det smaker veldig merkelig ettersom ingen har smakt det motsatte, nemlig sjokopotet uten jern. Kongen og hans hemmelige gjeng søker asyl på Kreta fordi de sier at dronninga gjemmer en oppskrift på jernfattig sjokopotet. De er veldig verdifulle og dyre i sessongen. Kongen blir gal av datterens misunnelse da dette ser ut til å medføre kronisk fotinfluensa. ”Farlig er det” sier undersottene til Dronninga om sjokopoter, keiseren av Oter (som er Sjokopotenes hjemland) er enig. Gorillaene Finnur og Brüler sier: ” dere bør tenke over konsekvensene av sotter som kan angripe dronningens klær og kropp.
av Kristine Aurlien, Norene Grytten og Marius Taraldsen
Ninja-bjarnur er spesiell og fin, men likevel kan han oppføre og gi fra seg ganske mye deng og bullur. Det kan bli temmelig stygt til tider. Derfor bruker vi kalsium for å holde formen naturlig. For å holde en appelsin bruker han en appelsinholdemaskin, som også er gul og kan være slem mot han og kona. Kona heter Brittbruna Kveite, elskeren heter Hoppalong Jens og er en kort banan. En gang spiste han noe brunt, sin kones overmann. Slik ble ninja-Bjarnur til. Det var like heftig som den gangen alle smurte niste med skosmørning, dette kan kalles en kjemisk reaksjon. Gorillaene Finnur og Brüler smører sjokopotet ut over enkelte enkle sjeler! Det smaker veldig merkelig ettersom ingen har smakt det motsatte, nemlig sjokopotet uten jern. Kongen og hans hemmelige gjeng søker asyl på Kreta fordi de sier at dronninga gjemmer en oppskrift på jernfattig sjokopotet. De er veldig verdifulle og dyre i sessongen. Kongen blir gal av datterens misunnelse da dette ser ut til å medføre kronisk fotinfluensa. ”Farlig er det” sier undersottene til Dronninga om sjokopoter, keiseren av Oter (som er Sjokopotenes hjemland) er enig. Gorillaene Finnur og Brüler sier: ” dere bør tenke over konsekvensene av sotter som kan angripe dronningens klær og kropp.
Abonner på:
Innlegg (Atom)
